این دلیل حقیقی ما برای تمرین آیکیدو است. آیکیدو راهی است برای شفاف نمودن حقایق این جهان. هدف آن خلق دنیایی منطقی و علتمند است. جامعه ای که با استفاده از هماهنگی، ذهن و جسم را در هم می آمیزد و محصول آن دنیایی واحد است. ما خودمان باید این مسئولیت را بر عهده بگیریم تا قلب و ذهن خداوند را درک نماییم. ما نمی توانیم برای دنیای مادی یا اینکه برای دنیای معنوی بطور منحصر و جدای از هم اهمیت قائل شویم. چرا که در حقیقت آنها هر دو یکی و یکسان هستند. نسل جدید شاهد پیشرفتهای بزرگی در زمینه علوم فیزیکی است، اما در این میان علوم معنوی و روحانی بسیار جا مانده اند. این توسعه روحانی دیگر بخش مهمی از ماموریت واقعی علم نیست. این وظیفه ما بعنوان هنرجویان آیکیدو است تا تلاش کنیم که این خرد ربانی را درک کنیم و این درک را برای تمرین کردن آیکیدو بعنوان علمی عظیم و جهانی، آنطوز که شایسته است بکار بگیریم. هر یک از ما بخشی از مقصود خداوند را با خود بدوش می کشیم، و هر یک از ما باید نهایت تلاشمان را برای به انجام رساندن این مقصود انجام دهیم. ما نباید به خودمان اجازه دهیم تا ماموریت خدایی و ریشه اصلی خود را فراموش کرده یا از آن چشم پوشی کنیم. به انجام رساندن این مقصود ربانی دلیل زنده بودن ما است."
"بعبارت دیگر، ما هرگز نباید به خودمان اجازه دهیم تا مفهوم چان شین یا همان "مرکز خود"را فراموش کنیم. کنترل و اداره هر چیزی در گرو پایداری و کیفیت مرکز  آن چیز است، و آن محلی است که موجودیت آنها از آن زاده شده است. ممکن است ما این محل را بنام نیروی حیات نامگذاری کنیم، یا کاناگارا، یا جریان جهانی آگاهی ربانی. هر چه که می خواهید آن را بنامید، این نیرویی است که از هارای ما سرچشمه می گیرد. تنها گناه "اصلی" این است که ما اتصالمان را با اصل خویش از دست بدهیم، و به عطیه بزرگ زندگی خود بی توجه باشیم. فراموش کردن طبیعت حقیقی شما، آغاز چسبیدن به زندگی آزمندانه است، که این خود سرچشمه گناهان ما است. این ریشه تمامی آشفتگی ها در جامعه مدرن امروزی است. زندگی ما بعنوان نوع بشر حتی فرا تر از سایر اشکال زندگی تقدیس شده است. اگر شما این موضوع را تصدیق نکنید و قدردان آن نباشید، شما بی نظمی و هرج و مرج را به طبیعت می آورید. ما نباید ماموریت خود را بعنوان نوع بشر فراموش کنیم. این ماموریت خلق بهشتی است که شکل حقیقی جهان است."
"آن زمان که ما از حقیقت و نقشه دنیا و مقصد ربانی آن آگاه شدیم، ما انتخاب واقعی دیگری نخواهیم داشت مگر آنکه خود را شاگردی بدانیم که باید برای این هدف مقدس تلاش کنیم و در خدمت آن باشیم. این گوهر و قلب بودو است و رسیدن به این اصل تلاش و مقصد آیکیدو است. زمانیکه ما آگاه شدیم که زندگی ما هدیه ای است از سوی آگاهی ربانی این دنیای بی کران، ما حقیقت طبیعت خویش را درک خواهیم کرد. ما بر روی این زمین زاده شدیم، تا ماموریت عظیم خالق ما به انجام رسد. تلاش برای به انجام رسیدن این مقصود هدف اصلی ما نیز هست"
"چگونه ما می توانیم بخاطر چشم پوشی از طبیعت ربانی خویش و چشم پوشی از هدف اصلی خود در زندگی شرمگین نباشیم؟ این بزرگ ترین شرم ها است. درک حقیقی آیکیدو تنها از طریق تطهیر  (میسوگی) هر روزه  و تلاش هر روزه برای خلق دنیایی بهتر بدست خواهد آمد. دنیایی که در آن یک مرکز وجود دارد و آن مرکز علت وجود هر چیزی است که پیروامون آن قرار دارد."
"اگر مرکز ما نیرومند باشد، فاصله بین مرکز و پیرامون آن ناپدید خواهد شد. ما دیگر درون و بیرون را بعنوان دو موجودیت متمایز نخواهیم دید، بلکه آنها را بعنوان جزئی از یک کل خواهیم دید. آنها به یک عمل خدمت می کنند و برای یک هدف غایی و نهایی کار می کنند. دنیای بیکران و راه آی کی چراغهایی هستند که سپیده دم آگاهی نوع بشر را علامت می دهند."