جنگجویان بودایی سوهی(جنگجویان ژاپنی)براین باور بودند که اول با ذهنت مبارزه کن بعد با شمشیرت .
هر جنگجویی باید حقیقت ساده ای رو یاد بگیره که درد اجتناب ناپذیره و تن به درد دادن اختیاری.
یه ضرب المثل چینی میگه یه مرد نمیتونه دو تا اسم داشته باشه.
اکثر هنرجویان هنرهای رزمی تبدیل به نمایشگر یا هنرپیشه اون سبک رزمی شدند یعنی اصلا صاحب تفکر نیستن،
هیچ شناختی نسبت به فلسفه اون سبک و تفکرات بنیانگذارش ندارن.یعنی هنرهای رزمی رو بدون تفکر انجام میدن.
که گیچین فوناکوشی کبیر(پدر کاراته مدرن و بنیانگذار شوتوکان کاراته)تعبیر به عروسکهای خیمه شب بازی کرده. که در نمایش دست وپای خود به استادی رسیدن.
و از اصول اخلاقی حاکم بر اون کاملا بی اطلاع اند.
هدف از یادگیری هنرهای رزمی در عصر حاضر این نیست که هنرجو با یادگیری چند تکنیک تبدیل به یه ماشین تخریب بشه ،هدف اصلی انسان خوب شدنه.
یعنی یک شهروند هنجار بودن.که اگه به رشد جامعه ای که در اون زندگی میکنه کمکی نمیتونه بکنه حداقل به اندازه سهم خودش تخریب یا ایجاد ناامنی نداشته باشه.
یه شهروند سالم و متعادل که در صورت لزوم به دیگران هم کمک میکنه.کار میکنه ،فعالیت اقتصادی سالم داره،ازدواج میکنه ،صاحب خانواده است.
همین ،نه لزوما در آن واحد بتونه دخل سه نفر رو بیاره (البته بد نیست اگه بجاش باشه) باید بتونه خیلی از مشکلات با صحبت کردن حل کنه ،که اگه حل نشه با دعوا نمیدونم......
به امید روزی که همه ما راه خودمون رو به سعادت پیدا کنیم......
بدونیم که سالم بودن سالم موندن و سالم زندگی کردن راه و طریقت هنرهای رزمیه(بوشیدو)
آمار
وب سایت: