تالاری که درآن هنرهای رزمی تمرین می کردند به دوجو معروف بود،دوجو نام جایی است که هنر آموز وقف اعمال دینی شده و اصل سانسکریت آن "بودی مندله"یا محل روشن شدگی یا همان اشراق است.

بوشیدو یا بودو که همان روح هنرهای رزمی است مستلزم شرافت و رفتار اصیل است که نیازمند چیزی فراتر از پذیرش است.

بیماریها یا وسوسه هایی که شمشیر زن باید از شر آن ها خلاص شود:

1)میل به پیروزی 2)میل به روی آوردن در چیره دستی در فنون 3)میل به نمایش هر چه آموخته 4)میل بی فایده به مقهور کردن دشمن 5)نداشتن سیالیت.

آموزش کامل و سرسپردگی در طریقت رزمی مستلزم انجام درخواستهایی می باشد که نیازمند تصمیم هنر آموز نمی باشد.

تا زمانی که هنر آموز مکاتب مختلف شمشیر زنی از طریق انجام فنون به تهذیب و تربیت نفس همت نگمارند به کنه تعالیم وهدف متعالی آن دست نخواهند یافت.

افراد بیشماری به انجام هنرهای رزمی روی میآورند،ولی معدود افرادی به کنه آن و اشراق دست پیدا میکنند.

نفس:جایی که شما حق و عدالت را زیرپا بگذارید و برآن چشم فرو بندید،به معنی غلبه نفس میباشد.

شمشیر زن واقعی یا همان رزم آور نور با فدا کردن جان خود (عدم نیاشفتگی در رودر رو شدن بامرگ)قدم در راه مسیر کهن بوشیدو میگذارد تا حتی با فدا کردن جان خود احقاق حق نماید.

باید ها ،باید ها هستند،نباید ها نبایدها.بدون هیچ تغییر،تا درک و دریافت ما از حق و عدالت چه باشد.