از خصوصیات بارز تکنیک های کوکیو ناگه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱- در بسیاری از تکنیکهایی "کوکیو ناگه" تماس با حریف به حداقل میزان ممکن کاهش پیدا می کند، این تماس در دو وضعیت وجود خواهد داشت. حالت اول زمانی است که حریف خود اقدام به گرفتن اوکه (مجری تکنیک) کرده باشد. در این حالت از این تماس تنها برای هدایت حریف و تغییر جهت نیروی او در مسیر مورد نیاز اوکه استفاده می شود. این تغییر مسیر نیرو و هدایت توسط اوکه بشکلی انجام می گردد که نهایتا منجر به بی تعادل شدن یا پرتاپ شدن مهاجم می گردد. حالت دوم زمانی است که تماس با حریف فقط در یک لحظه کوتاه قابل مشاهده باشد. این حالت زمانی رخ می دهد که اوکه با حرکت به نقاط و موقعیتهای ضعف مهاجم او را بی تعادل کرده (فقط حرکت و جابجایی اوکه باعث بی تعادلی مهاجم می شود) و فقط با یک حرکت موجب پرتاب یا زمین خوردن مهاجم (رساندن به بی تعادلی کامل) می شود.
تماس با حریف در "کوکیو ناگه" در حداقل میزان ممکن انجام می شود، حال آنکه اجرای صحیح تکنیک می تواند بطور شگفت آوری برروی حریف تاثیر داشته باشد.
۲- در تمامی تکنیک های کوکیو ناگه تنفس نقش اساسی دارد. تخلیه به موقع نفس تاثیر تکنیک را بطور شگفت آوری افزایش می دهد. شاید بتوان گفت تخلیه نفس به مفهوم فعال سازی نیروی "کی" را در یک لحظه مناسب باشد.
۲- در اکثر تکنیک های کوکیو ناگه قرار گرفتن در موقعیتی از بدن حریف که او را به بی تعادل شدن برساند بسیار مهم است (نظیر رسیدن به ناحیه شی کا کو - مثلثی در پشت بدن که دستیابی به آن حریف را در وضعیت آسیب پذیری بالایی قرار می دهد). در واقع بشکلی با حرکت و مسیر حرکت حریف هماهنگ می شویم که در نقطه ای و موقعیتی قرار بگیریم که حریف کاملا بی تعادل و بی دفاع باشد. این وضعیت معمولا با استفاده ایریمی (وارد شدن) یا حرکاتی نظیر آن بدست می آید.
۳- مثل تمامی تکنیک های آیکیدو هر چه حریف نیروی بیشتری برای حمله استفاده کند، آسیب بیشتری خواهد دید. چرا که تکنیک "ناگه" یا "پرتابی" محسوب می شود. پس هر چه نیروی بیشتری از جانب مهاجم اعمال گردد به همان نسبت با پرتاب یا زمین خوردن شدیدتری روبرو خواهد شد. نیرویی که مهاجم وارد می کند برای پرتابش استفاده می شود. فقط جهت این نیرو توسط اوکه و به دلخواه او تغییر می کند.
۴- زیرکی در اجرای تکنیکهای کوکیو ناگه بشدت قابل مشاهده است. شما حریف را دعوت می کنید که به مسیری برود که شما می خواهید، حال آنکه خودش نمی داند به مسیری رفته که شما برایش در نظر گرفته اید. شما با جابجا شدن هایی ساده خود را به مرکز جهان مهاجم تبدیل می کنید و در نهایت در یک لحظه مهاجم به مسیری می رود که شما برایش برنامه ریزی کرده اید.

تمام موارد فوق از "کوکیو ناگه" تکنیکهایی زیبا اما دشوار می سازد.
"کوکیو ناگه" ارائه کننده فلسفه هماهنگی در آیکیدو است. چرا که شما برخوردی با مهاجم صورت نمی دهید، تنها با حریفتان هماهنگ می شوید. شما به حریف نیرو وارد نخواهید کرد فقط خشونت او را به سمت صلح هدایت می کنید. حریف شما دردی را تجربه خواهد کرد که خود قصد داشته به محیط پیرامونش ارائه کند و نه بیشتر از آن. و مگر فلسفه آیکیدو جز این است.
"کوکیو ناگه" ارائه کننده استفاده و کاربرد نیرو "کی" و تنفس است. مگر نه اینکه بسیاری نفس را عین "کی" و "کی" را از نفس جدا نمی دانند. اجرای کوکیو ناگه مقدور نیست مگر با تنفس صحیح و هماهنگ.
"کوکیو ناگه" ارائه کننده جابجایی ها و گامهایی زیبا و هماهنگ است، تا رسیدن به موقعیتی که شما در آن موقعیت در اوج تعادل هستید و مهاجم در نهایت بی تعادلی.
"کوکیو ناگه" ارائه کننده زیرکی و چالاکی است. هماهنگی بین خلاقیت ذهن و توانایی جسم که در یک لحظه به هم می پیوندند. و این پیوند چنان نزدیک است که تفکیک ایندو از هم را غیر ممکن می سازد.

برای همین است که یادگیری کوکیو ناگه و اجرای صحیح آن نیازمند تمرینی طولانی مدت و مداوم است. شاید همه تمریناتی که می کنیم برای این باشد که روزی بتوانیم یک تکنیک "کوکیو ناگه" را بشکل صحیح آن اجرا کنیم. شاید کوکیوناگه چکیده همه تمرینات و باورهای ما در آیکیدو ست.